Gönül Çırası

Gönül Çırası

İnsanlık içinde hakkı bulunca

Özde ikiliği yener giderim.

Arif sofrasından lokma alınca

Kendimi kendimde sınar giderim.

Yağmur dövülürmü sırca havanda

Tomurcuklanır gül aşkın tavında

Seher bülbülleri ulu divanda

Sulari adını anar giderim.

Hakkı özde bulur insanın hası

Bal olur dilinde halkın sevdası

Silinir gönülden tarihin pası

Yüreğimi aşka banar giderim.

Yoluna eyledim gönlümü harman

Düştüm ocağına derdime derman

Bu aşk mahkumuna yokmuki ferman

Bir ömür durmadan kanar giderim.

Gönül çırasını aldım eline

Takıldım giderim sülfün teline

Kapıldım bir garip sevda seline

Yüreğim girdapta döner giderim.

Siyah perçemini kadır yüzünden

Mahrum kalmasın yar gözüm gözünden

Sulariyle yandım bende özümden

Gönlüm kuş, dalına konar giderim.

Temmuzda buz tutar damın saçağı

Anadolum saklar vermez kaçağı

Boynumda biliyor çellat bıçağı

Her gelen kendini dener giderim.

Denizin içinde yaktıkça közü

Uludere kanar insanın özü

Utanır kendinden kanar gökyüzü

İnsanlığa zulmü kınar giderim.

Ayağım bastıkça acır nasıra

Özgür vatandaştık döndük esire

Bedeni kefensiz sardık hasıra

Acılar yüreğe iner giderim.

Tomurcuk çiçeğim dalda solarsa
Bülbüller  gül için heder olursa

Hüzün yine gelip beni bulursa
Yıkılır dağımda çınar giderim.

Sevgi yağmurunda gönül ıslandı

İçimdeki haylaz çocuk  uslandı

Deli gönül gayrı aşksız paslandı
Bahar yağmurları diner giderim.

Emekçinin bitmez kederi yası
Sevgisiz silinmez gönlünde  pası
Kimseler duymuyor yürekte sesi
Sızılar içime siner giderim.

Gönüllere ekttik sevgi gülünü

Mecnunla dolaştık sahra çölünü

Taşıdım yürekte şiir selini

İçimden dökülür  pınar giderim.

Uykular bölündü, amansız gece,
Dilimde sevdaya dokundu hece.

Vurguni  neyleyim bu büyük güce
Aşkın narı özde yanar giderim.

Abdullah Oral